L’arroganza dell’uomo non ha limiti / Η αλαζονεία του ανθρώπου δεν έχει όρια.

L’arroganza dell’uomo non ha limiti.           

Dimentica di cosa è fatto.                                                  

Abbandona il suo posto nella creazione.                          

Piegato sul lavoro                                                             

non alza gli occhi al cielo                                                  

non riconosce l’Alto.                                                         

I suoi avi interrogavano i cieli                                           

e le stelle rispondevano nella buia notte.                         

Oggi rifiuta la luce nei suoi occhi.                                    

Ingannando, da un nuovo nome ad ogni cosa,               

cieco viaggia per mari senza stelle.                                  

Brevi i suoi giorni                                                              

consumati nel fatuo lavoro                                               

la morte lo coglie esule                                                    

nell’antico anatema.                                                         

Η αλαζονεία του ανθρώπου δεν έχει όρια.

Ξέχασε από τι είναι φτιαγμένος.

Παραχωρεί τη θέση του στη Δημιουργία.

Σκυμμένος στη δουλειά

δεν σηκώνει τα μάτια του στον ουρανό

δεν αναγνωρίζει το Ύψιστο.

Οι πρόγονοί του ρωτούσαν τους ουρανούς

και τα αστέρια απαντούσαν στη σκοτεινή νύχτα.

Σήμερα απορρίπτει το φως στα μάτια του.

Εξαπατώντας, δίνει ένα νέο όνομα στα πάντα,

τυφλός ταξιδεύει θάλασσες χωρίς αστέρια.

Λίγοστές οι μέρες του

καταναλώνονται στην ανόητη εργασία

ο χάρος τον φτάνει στην εξορία

του παλαιού ανάθεμα.

Paolo Scagliarini